Strijd
Hoe vaak heb je moeten strijden
Dat ik heb gehuild
Om je wilskracht
Om je belemmering
Kan het zomaar over zijn
Verdwenen onder de grond
Gezichtsuitdrukkingen vastgelegd in de laatste dagen
van je leven
De passages van je leven
Hebben me ontroerd
als je gezicht
ik heb ze keer op keer
herhaald om je niet te vergeten
je blijft hier
bij mij
zonder de tijden te herhalen
ken ik je
voel ik je
elke dag
mijn handen door jouw aarde
bloemen liggen nu nog vers
hoe kon je dit aan
dat je het wist
hoe kon je dit aan
en ik niet
Dat ik heb gehuild
Om je wilskracht
Om je belemmering
Kan het zomaar over zijn
Verdwenen onder de grond
Gezichtsuitdrukkingen vastgelegd in de laatste dagen
van je leven
De passages van je leven
Hebben me ontroerd
als je gezicht
ik heb ze keer op keer
herhaald om je niet te vergeten
je blijft hier
bij mij
zonder de tijden te herhalen
ken ik je
voel ik je
elke dag
mijn handen door jouw aarde
bloemen liggen nu nog vers
hoe kon je dit aan
dat je het wist
hoe kon je dit aan
en ik niet
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, juli 09, 2009 19:13 |
| jouw woorden die zoveel zeggen die met waarde zijn doel bereiken | |
| M-Rose: | Donderdag, juli 09, 2009 17:15 |
| de liefde van jouw woorden draagt bloemen in tederheid beschreven met gemis ik wens jou een mooie avond toe met liefs M-R |
|
| Aquarel: | Woensdag, juli 08, 2009 23:28 |
| Wat een intens liefdevol schrijven... Heel veel sterkte. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pieter olde Rikkert | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||