De verte afstand wordt
de verte afstand wordt
ik kan je niet bekijken
je met niemand vergelijken
maar hoor je stem in het ruisen
van de branding in je tekst
kom mee naar zee
waar ik mezelf verliezen kan
de verte afstand wordt en
ik je namen schrijf met zand
kus je lippen in het zout
van samen drogen
opgetogen in het waterspel
de golven breken veel te snel
we dromen zon en kleden
ons met bruine kleuren
ik voel de spanning in je huid
en doe de tijd voorzichtig uit
heb je zeeën laten zien
bracht voor jou het water
in het eindeloze later
op het moegespeelde strand
we kleven zand
kraken schelpen op het pad
duinen zijn het wuiven zat maar
onze passie is nog niet verbrand
wil melker
09/07/200
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 10, 2009 14:52 |
| dit voel beter het is een begin naar iets moois dat is heerlijk kan worden | |
| esteban.: | Donderdag, juli 09, 2009 19:50 |
| Nee, en zeker met dit weer niet Wil... Mooi hoor, liefs esteban |
|
| The Cool: | Donderdag, juli 09, 2009 15:42 |
| dromend van jou lippen in de zeven zeeen koesteren mijn gevoelens op het moegespeelde strand pfff wat een inspiratie weer Wil |
|
| hiljaa: | Donderdag, juli 09, 2009 09:46 |
| wauw wil dit is weer prachtig knufleifs--hiljaa-- |
|
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, juli 09, 2009 06:00 |
| Wat een heerlijk gedicht... liefs.. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||