Tranen niet te stoppen,
verdriet overspoeld.
Omdat ze niet meer leeft,
Omdat ze de kracht niet meer heeft,


Mijn oma die veel heeft doorgemaakt
Een vrouw om trots op te zijn
Het verdriet voor haar dat ons raakt
omdat ze eindelijk rust heeft

Ik weet...
dat het bij het leven hoort.
ik weet...
We moeten met ons leven voort.

Het idee dat het is gebeurd,
het rare idee dat ze er niet meer is.
het is raar maar werkelijkheid,
ik moet tegen mezelf zeggen: het is een feit.

Want als ik terug zou gaan,
naar haar leven dat ze in dat huis had.
In de stoel voor haar dagelijkse routine,
Zou ik kunnen geloven dat ze daar zat.

Veel gehuild,
veel gepraat.
Het is beter zo,
het is tijd dat ze ons verlaat.