Dat ene moment

Dat ene moment

De jaren ven vriendschap, ze zijn verdwenen,
je ging te vlug, ik liep op mijn tenen.
Behulpzaam was je zeker wel,
als ik belde, kwam je vaak al snel.
Maar bij elk bezoek, kreeg ik weer dezelfde gedachten,
die kwamen altijd uit, ik hoefde er niet lang op te wachten.

Ik wilde vriendschap,
maar jij wilde, nog een stap.
Het gefrunnik het gevozel,
ik ondernam niks, wat was ik onnozel.
Nu heb ik, mezelf bescherming geboden,
en voor eeuwig het contact verboden.

Geschreven door

*sproeten_snoet*

Reacties op dit gedicht

sproeten_snoet vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

lexx:	Vrijdag, juli 10, 2009 16:20
nou, in stilte heb ik het niet gelezen. ik luister elvis costello. het raakt me wel wat je hebt opgeschreven :)

_Lieverdje_:	Vrijdag, juli 10, 2009 16:10
in stilte gelezen even weet ik niet de juiste reactie te geven sterkte liefs

Over dit gedicht

Auteur: *sproeten_snoet*
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 10 juli 2009
Thema's: [IK] [Vriendschap] [JIJ]