Tranen
Waterige ogen,
Een druppel over m’n wang.
Hij rolt naar beneden,
En valt op m’n schoot.
Het is een traan,
Een traan van verdriet.
Er komen er meer,
Ze rollen over m’n gezicht.
Ze laten zien,
Dat ik echt verdriet heb.
Alleen zelf,
Wil ik dat niet laten zien.
Ik ga weg,
Naar m’n eigen plekje.
Zodat ik alleen ben,
Met m’n tranen van verdriet.
Want ik wil het zelf oplossen,
Zodat ik m’n tranen weg gaan.
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Vrijdag, juli 10, 2009 23:45 |
| de meeste oplossingen liggen niet in een hoekje maar in een overleg succes ,klaas |
|
| Sifra.: | Vrijdag, juli 10, 2009 19:49 |
| Laten zien is vaak wel een oplossing. Praten ook. Bij mij riepen ze altijd; we kunnen niet horen wat er aan de hand is (behalve als ze gedachten zouden kunnen lezen) Houd moed. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: my||creations | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||