samen kijken naar een ander huis
want hier voelen wij ons niet echt meer thuis
kijken om naar het buitenland te gaan
want daar zijn velen kinderbuikjes nog niet voldaan
de wereld over dat is wat wij willen
en helpen de honger te stillen
krijg het gevoel hier te verzieken
alles zit vast aan statistieken
wij zijn niet materialistisch
maar wel nog optimistisch
kinderen hier slaan hun moeder
stond in de krant
nou dan ben je toch een loeder
hoe heb je als kind het lef
heb je dan geen besef
maar ook bij de opvoeders ligt de schuld
want die geven alles maar wat ze willen
en moeten maar werken
en hebben geen geduld
om hun kind liefde te geven
dus is het om het even