tranen die stromen...
Huilen
zo maar
plots
en uit het niets
zo maar
plots
en uit het niets
Tranen die stromen
over de wangen heen
onbewaakte dromen
zo alleen
over de wangen heen
onbewaakte dromen
zo alleen
Verdriet
gewoon
omdat
het zo voelt
gewoon
omdat
het zo voelt
Tranen die stromen
van het onbekende af
eeuwige dromen
worden verduisterd door een straf
van het onbekende af
eeuwige dromen
worden verduisterd door een straf
Triestig
en alleen
en dan
niets meer
en alleen
en dan
niets meer
Tranen die stromen
zonder reden
toch moet er een eind aan komen
hier in het heden
zonder reden
toch moet er een eind aan komen
hier in het heden
Slecht gevoel
bij iedereen
zelfs
bij vrienden
bij iedereen
zelfs
bij vrienden
Tranen die stromen
plots en onverwacht
terug trekkend in de dromen
en zo overwinnen ze nog een nacht
plots en onverwacht
terug trekkend in de dromen
en zo overwinnen ze nog een nacht
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, juli 11, 2009 23:39 |
| Mooi omschreven, blijkbaar zit er toch een diep verdriet, en wantrouwen. Ik sluit me ook aan bij de woorden van Giddabush hieronder... Liefs, Aquarel |
|
| Giddabush: | Zaterdag, juli 11, 2009 22:07 |
| Laat ze stromen en zoek de bron. Bronnen bevatten oneindig veel wijsheid. Huggies & greenthings |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mistory | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||