Zomaar een avond in april
Een avond waarop jij besluit
Dat je dit niet meer wilt
En dan ga jij mijn leven uit
Al 9 jaar ken ik je niet meer
Maar het doet nog steeds zo’n zeer.
Soms wil ik gewoon weer 5 zijn
Dan ben ik nog van jou, je meisje, lief en klein
Nooit meer heb ik een papa die zijn sterke armen om me heen zal slaan
Zomaar een avond in mei
Jij besluit weg te gaan
Want je kan het niet meer aan
En dan ga jij mijn leven uit
Al 3 weken niks van je gehoord
Geen mailtje, smsje, niks, geen woord
Soms wil ik gewoon weer jouw zusje zijn
Alles konden we delen, van koekjes bakken tot grote problemen
Nooit meer heb ik een zus met wie ik, door één blik, in lachen uit kan barsten
Jullie doen mij zoveel pijn
Nooit meer zal ik dezelfde zijn
Mijn hart is gebroken in ontelbaar veel stukjes
En het ontbreekt mij aan de moed om ze bij elkaar te zoeken.