Op het vinkentouw
moet ik wachten,
mijn ziel,
totdat het hart
uiteenbarst
en het bloed
aan adem zuigt
of dat ik verstik in een
laatste grote zucht
waarna mijn
ongesloten ogen
de ruimte verkennen
zonder dat ze jou
nog werkelijk zien
dien ik eerder te sterven
om jouw eeuwigheid,
onzichtbaar,
te mogen erven
wie is het dan
die ik dien?
mijn ziel,
totdat het hart
uiteenbarst
en het bloed
aan adem zuigt
of dat ik verstik in een
laatste grote zucht
waarna mijn
ongesloten ogen
de ruimte verkennen
zonder dat ze jou
nog werkelijk zien
dien ik eerder te sterven
om jouw eeuwigheid,
onzichtbaar,
te mogen erven
wie is het dan
die ik dien?
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Maandag, juli 13, 2009 16:15 |
| merci hanske een frase maar met welke ethiek blijven zitten wachten om iets te kunnen doen ja die NL frases begrijp ik van inhoud niet te goed |
|
| Hilly N: | Maandag, juli 13, 2009 07:32 |
| Werkelijk prachtig geschreven. Een gezegde als titel... Gespannen zitten wachten om iets te kunnen doen. Een sprekend geheel Hans. Zonnegroet Hilly |
|
| verhavert: | Zondag, juli 12, 2009 23:43 |
| ongeduldig zitten wachten om waar te nemen wat liefde heet vooraleer leven wegneemt mooi dicht |
|
| M-Rose: | Zondag, juli 12, 2009 22:11 |
| een vink dat is een zangvogel hé zoals de merel de lijster en de nachtegaal heeft dat daarop betrekking??? |
|
| M-Rose: | Zondag, juli 12, 2009 22:07 |
| wat betekent dat woord " vinkentouw | |
| M-Rose: | Zondag, juli 12, 2009 22:03 |
| hoe prachtig mooi hanske k wens je een mooi-warme avond toe met liefs marose |
|
| Ludy: | Zondag, juli 12, 2009 21:10 |
| Welk een vragen en zorgen om morgen... Bijna een jaartje ouder Hans? ;) Liefs, Ludy |
|
| entropy: | Zondag, juli 12, 2009 20:32 |
| Mooi eerbetoon (dat is het toch?) ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt zu schlamm |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||