glazen zon
jouw hakken lijken druppels
waterkraan gaat heen
smerig liggen sloffen
jouw hoekje laat je na
en ruimen heeft geen zin
de troep is al gesmeten
deuren dichtgeklonken
wind waait me weg van hier
het hete huis laat lijden
en de drempel achter sloffen
geeft valse hoop cadeau
slechts een grasveld in beton
verscholen en de glazen zon
verleidt zoals jij dat deed
jaren terug in een steegje
slechts je sloffen laat je na
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Maandag, juli 13, 2009 19:14 |
| een zon van glas...daar krijg ik verschillende beelden van gevoel bij... droefmooi gedicht Gerhardus liefs kerima ellouise |
|
| Quicksilver: | Maandag, juli 13, 2009 12:59 |
| Mooi invoelend stilmakend gedicht! Liefs,dicky |
|
| 88: | Maandag, juli 13, 2009 11:32 |
| mooi! knap verwoord groetje 88 |
|
| Dwaallicht66: | Maandag, juli 13, 2009 10:34 |
| Wat een droefmooi schrijven! Liefs Dina |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juli 13, 2009 10:28 |
| zo mooi!!!!gr.janny | |
| hiljaa: | Maandag, juli 13, 2009 09:48 |
| intens, voelend schrijven knufleifs--hiljaa-- |
|
| Meneer Zes: | Maandag, juli 13, 2009 09:26 |
| Elke liefde is vergangkelijk, behalve die tot in de dood. Mr.6 |
|
| roosjerood: | Maandag, juli 13, 2009 07:33 |
| stilmakend ,zo droef sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gerhardus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||