ik schrijf verweerde tijden
de zon staat reeds tot aan de tanden
aan d’ oever loeren wind en licht
enkel de zwanen ontbreken op de spiegel
voor muren gaat een mooie maan
daarover pannen grauw en vuil
gewond slijpt tram het spoor
vanuit het murmelen van façaden
waar steen en marmer nooit eens brak
keert langzaam zich mijn blik terug
nu waait de oever koele zijde
tooit zich het ijzer in een ander licht
dat schemerig vast in zich gesloten
doe ik de blinden zacht weer dicht.
sunset 15-07-2009
Reacties op dit gedicht
| Miertje.A.K: | Woensdag, juli 15, 2009 12:22 |
| heel mooi geschreven graag gelezen liefs miertje | |
| 88: | Woensdag, juli 15, 2009 10:20 |
| het begint warm, met het zonnetje op de tanden,zelfs zij zouden ervan smelten...hihi..grapje, mooi gedicht, weer graag gelezen groetje 88 |
|
| ©jade: | Woensdag, juli 15, 2009 08:16 |
| heel erg mooi geschreven sunset toppie...kusknuf jade | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||