het alledaagse
willoos gevangen in gestruik
van straten drijf ik eindeloos
wadend in nevel van dode gezichten
zoekend de zee op de lippen
wie redt mij; ik die gebonden wankel
door boeien met zware schakels
mij doelloos sleep door nachten
beton in donkere steden
hopeloos het schemer zie
rekken naar hemel van lantarens
mijn vluchtende schaduw
vervolgd door ’t verlangen
willoos gevangen
in het gestruik van straten drijven
eindeloos wadend in nevel.
sunset 16-07-2009
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Donderdag, juli 16, 2009 23:54 |
| mooi | |
| zomerkind: | Donderdag, juli 16, 2009 14:14 |
| prachtig sunset zag ik jouw niet gisteren in de lucht een sunset zo mooi groet eddie | |
| ©jade: | Donderdag, juli 16, 2009 11:43 |
| wow mooi sunset:P kusknuf jade |
|
| sunset: | Donderdag, juli 16, 2009 08:41 |
| Het liep niet; dan maar herplaatst (met de eerdere reactie erbij natuurlijk). Miertje.A.K Thursday, July 16, 2009 08:11 mooi gedicht en heel treurig gr.miertje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||