zolang je ’t maar niet vergeet
in een krater vallend, wij
kitscherige, hartverscheurende rode tonen
goudgeel van citroen tot dotter
naar mandarijnoranje
dit uitstapje plande je
omdat je vuur bent – zoals je zelf zegt
wij kleur nodig hebben om te leven
en jij je soms verveelt
maar vergeet niet het blauw
het bleke, bijna doorzichtige blauw
dat hongerend tongt aan ’t einde van de vlam
in mijn ogen, daar waar hitte barst.
sunset 17-07-2009
Reacties op dit gedicht
| ©jade: | Vrijdag, juli 17, 2009 17:46 |
| heerlijk die kleuren gebruiken in je gedicht...mooi geschreven kusknuf jade | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 17, 2009 16:14 |
| mooi | |
| Stip: | Vrijdag, juli 17, 2009 11:40 |
| prachtig! stipje |
|
| Laurens Windig: | Vrijdag, juli 17, 2009 11:24 |
| Ja jongen, zoals jij het telkens weer beschrijft is geweldig. Reageren doe ik niet veel maar lezen des te meer! Groet, Laurens |
|
| Lion10cc: | Vrijdag, juli 17, 2009 08:57 |
| originele opmaak plus zeer kleurrijk uitgedrukt mooi mvg leon |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||