Zaterdag

Een dag voor veel mensen leuk, gezellig en vrij,
de meeste maakt dit heel erg blij.
Waarom kan ik hier dan niet aan mee gaan doen,
gezellig winkelen, een bezoekje, gewoon net als toen?
Nu rol ik ’s morgens uit m’n bed met een slecht humeur,
ben blij dat er niemand komt en ik niet hoef, dat gezeur.
Kleed me lekker ook niet aan, hang en computer wat,
loop van boven naar benee, ‘n beetje van dit, ’n beetje van dat.
Lanterfanteren noem ik dit tegen vrienden om mij heen,
of een baaldag, in ieder geval blijf ik vandaag alleen.
Komt dit door de drukte van de afgelopen week?
Door alle stress waardoor ik bijna niet meer keek
naar de leuke dingen die er ook gebeurde toch?
Jazeker, maar zulke dagen als vandaag blijven voorlopig nog.
Ik moet hierin dus zelf veranderen gaan,
maar heb geen idee; ‘hoe pak ik dit aan?’
Door mezelf eens goed door elkaar te schudden misschien?
Dan kan ik wellicht de zaterdagen eindelijk weer eens anders gaan zien!

13 april 2002