alles is gezegd
‘k vertelde heel oprecht
ook dat wat jij niet horen kon
‘k vertelde van het licht
maar ook van de duisternis
‘k zag aan je gezicht
dat het voor jou te moeilijk is
‘k vertelde van het leven
maar ook van de dood
‘k zag je even beven
dat je even weerstand bood
‘k vertelde van de hoop
maar ook van de pijn
‘k zag hoe je wegkroop
om weer bij de hoop te zijn
alles is gezegd
‘k vertelde heel oprecht
en hoopte dat je luisteren kon
ook dat wat jij niet horen kon
‘k vertelde van het licht
maar ook van de duisternis
‘k zag aan je gezicht
dat het voor jou te moeilijk is
‘k vertelde van het leven
maar ook van de dood
‘k zag je even beven
dat je even weerstand bood
‘k vertelde van de hoop
maar ook van de pijn
‘k zag hoe je wegkroop
om weer bij de hoop te zijn
alles is gezegd
‘k vertelde heel oprecht
en hoopte dat je luisteren kon
Reacties op dit gedicht
| Jacq...: | Donderdag, oktober 31, 2002 21:03 |
| heel erg mooi. luisteren kon ze vast,maar soms zijn dingen gewoon te hard om te horen. Gr Jacq... |
|
| corine: | Zondag, april 14, 2002 14:33 |
| Onwijs mooi verwoord!! | |
| Sheena: | Zondag, april 14, 2002 10:55 |
| Al hoorde zij je woorden niet, ik lees ze keer op keer ..... en laat ze langzaam doordringen, bijzonder mooi omschreven .. Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wolfje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2002 | ||
| Thema's: | ||