natuur
het ruisen van de wind in mijn oren
geeft mij het gevoel vrij te zijn
van niemend te zijn
ik ben van mezelf
ik hoor de golven klotsen
het geluid van een overweldigende storm
die alles overtreft
ik ben een vogel
hoog inde lucht
ik vlieg
ik zie de mensen
klein
een wriemelende massa
voor mijn ogen
ik ontwar één persoon
de persoon
waarvan ik soms wel een beetje zou willen zijn
waarvan ik een deeltje van zou willen uitmaken
maar als ik aan zee ben
wil ik van niemand zijn
daar ben ik van de natuur
ik voel me één met de natuur
en de natuur voelt zich één met mij
geeft mij het gevoel vrij te zijn
van niemend te zijn
ik ben van mezelf
ik hoor de golven klotsen
het geluid van een overweldigende storm
die alles overtreft
ik ben een vogel
hoog inde lucht
ik vlieg
ik zie de mensen
klein
een wriemelende massa
voor mijn ogen
ik ontwar één persoon
de persoon
waarvan ik soms wel een beetje zou willen zijn
waarvan ik een deeltje van zou willen uitmaken
maar als ik aan zee ben
wil ik van niemand zijn
daar ben ik van de natuur
ik voel me één met de natuur
en de natuur voelt zich één met mij
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Donderdag, augustus 22, 2002 11:33 |
| Zalig ja! | |
| Evi: | Zondag, april 14, 2002 11:06 |
| prachtig! geen woorden aan toe te voegen.. k*s en heel veel liefs Evi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fenya | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2002 | ||
| Thema's: | ||