Houten verweerde bankje
het houten verweerde bankje
op het weggetje in het park
bleef op een dag onbezet
het oude dametje kwam niet
iedere zondag zat zij daar
na haar bezoek aan het kerkhof
kon men haar daar vinden
rustig in gepeins verzonken
soms vertaalde zij haar gedachten
in aangrijpende verhalen
als ik naast haar gezeten
haar vroeg, hoe het was in ’t leven
hoe zij vertelde over haar leven
haar liefde, haar overleden man
haar geluk, haar verdriet, haar strijd
kortom, een vol mensenleven
ik vergeet nooit de wijsheid die ik opdeed
door het luisteren naar het oude dametje daar,
op het houten verweerde bankje in het park
dat vandaag en voor altijd leeg zal blijven
op het weggetje in het park
bleef op een dag onbezet
het oude dametje kwam niet
iedere zondag zat zij daar
na haar bezoek aan het kerkhof
kon men haar daar vinden
rustig in gepeins verzonken
soms vertaalde zij haar gedachten
in aangrijpende verhalen
als ik naast haar gezeten
haar vroeg, hoe het was in ’t leven
hoe zij vertelde over haar leven
haar liefde, haar overleden man
haar geluk, haar verdriet, haar strijd
kortom, een vol mensenleven
ik vergeet nooit de wijsheid die ik opdeed
door het luisteren naar het oude dametje daar,
op het houten verweerde bankje in het park
dat vandaag en voor altijd leeg zal blijven
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Dinsdag, juli 21, 2009 20:50 |
| goed geluisterd mooi beschreven graag gelezen ,klaas |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juli 21, 2009 15:31 |
| Deze raakt me Ronny, heel pijnlijk zelfs .... Lieve zomergroet Anneke |
|
| verhavert: | Dinsdag, juli 21, 2009 15:30 |
| ben stil een herinnering vliedt mooi Ronny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||