HET LUKT GEWOON NIET
Ik had mijn portie liefde wel gehad.
Ik was het gewoon zat,
maar toen kwam hij voorbij
en voelde ik me weer blij
Ik kon het gewoon niet geloven.
Ik was van hem ondersteboven.
Hij hield ook van mij.
Dat was in ieder geval wat hij zei.
Ik weet niet waarom,
maar er ontplofte ineens een bom.
Wij hielden elkaar op afstand.
En weg was het, onze hechte band.
Ik probeerde het nog een keer,
maar hij wou niet meer.
Ik ben nou helemaal kapot
of is dit gewoon mijn lot.
Wat moet ik nou doen?
Ik wou dat het was, net als toen.
Alles opnieuw beleven
en hem weer mijn liefde geven.
Reacties op dit gedicht
| jeffry: | Zondag, april 14, 2002 16:26 |
| Er is een verschil tussen het zeggen: Ik hou van jou of de intensie weer te geven dat het ook zo is. Deze was niet voorbestemd voor jou, anders was hij gebleven. Misschien was het is zijn geval een vlucht of een zelfde zoektocht naar "liefde" die jij ook ervaart. Geen oortjes neer hangen, als de ware bestaat kom je hem zeker ooit eens tegen. Geef jezelf meer kans om van je te houden, je gevoel schijnt te vaak te overwinnen en soms kan dat verkeerd uitpakken. Geloof me,neem de tijd, de li |
|
| paardekooper: | Zondag, april 14, 2002 14:42 |
| Ook jij komt eens de ware tegen lieverd zeker weten. Sterkte ermee en als hij het is waarover je schrijft komt hij weer op je pad. Liefs Ria. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mesa | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2002 | ||
| Thema's: | ||