Er heerst een hongersnood
Er heerst een hongersnood
lichamen die lijden, hoofden die zwijgen
een oorlog die woedt,
waar een schreeuw verdwijnt
ongehoord, de eeuwigheid in
Waar de mensheid faalt,
huil ik in stilte en vecht
de oorlog uit, alleen tegen mezelf
de vijand overtreft alles
hallo Anorexia, welkom terug
Er heerst een hongersnood
lichamen lijden, hoofden zwijgen
verdrijf ik mezelf, verdien ik niet te leven
mijn schreeuw slik ik in
ongehoord, blijf ik zwijgen
Waar de mensheid faalt,
huil ik in stilte en vecht
tegen mijn tranen, in eenzaamheid
mijn vijand schrikt ieder af
hallo Anorexia, welkom terug
Reacties op dit gedicht
| Marina van Vledder: | Vrijdag, juli 24, 2009 21:34 |
| Tussen de duizenden stukjes ziel, zit ergens wel een stukje vervuld van hoop. Dat wanneer je de rest weer aaneen gaat lijmen (want dat ga je doen) je ook een deel wilskracht gaat geven om het weer tegen hetzelfde op te nemen. liefs, |
|
| Big Lady: | Woensdag, juli 22, 2009 19:42 |
| zo dit is wel heftig blijf strijden geef niet op sterkte en knuffels |
|
| ninodepino: | Woensdag, juli 22, 2009 17:21 |
| overvloed is voor de sterken dat blijkt maar weer eens te meer maatje minder helpt niet doe een gezond en ga sporten tot je neus op je nekels valt dan praat je wel anders... tegenstrijd...tis wwat grtjs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hadassah | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||