op weg kwam ik je tegen...
elke dag op weg naar het werk, kwam ik je tegemoed gereden,
je reed een uitgebouwde polo, en lachte en zwaaide na een tijdje verlegen.
na weken van nadenken,durfde ik het aan,
trillend op mn benen ben ik omgedraaid en achter je aangegaan.
wat een lef! wie had dat van mij gedacht?!
en het klikte meteen, zoals ik had gehoopt, maar niet verwacht.
het lijkt een droom, maar het is echt waar!
we zijn nu inmiddels alweer zeven jaar bij elkaar!
we zijn het gelukkigste stelletje dat bestaat...
van zo'n geluk wil iedereen wel dromen,
ik ben dan ook heel blij dat ik je tegen ben gekomen!!!
je reed een uitgebouwde polo, en lachte en zwaaide na een tijdje verlegen.
na weken van nadenken,durfde ik het aan,
trillend op mn benen ben ik omgedraaid en achter je aangegaan.
wat een lef! wie had dat van mij gedacht?!
en het klikte meteen, zoals ik had gehoopt, maar niet verwacht.
het lijkt een droom, maar het is echt waar!
we zijn nu inmiddels alweer zeven jaar bij elkaar!
we zijn het gelukkigste stelletje dat bestaat...
van zo'n geluk wil iedereen wel dromen,
ik ben dan ook heel blij dat ik je tegen ben gekomen!!!
Over dit gedicht
| Auteur: N. Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 24 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||