jij stal mijn hart
je kleurde mijn leven in
liet me zien waar ik het voor deed
ik kreeg in het leven weer zin
maar na 2,5 jaar
veranderde jou persoonlijkheid
de lieve jongen waar ik van hield
in zijn hardheid bevrijd
de dagen waren zuur
maar ik bleef vechten voor jou en mij
gaf je nog zoveel kansen
want wilde graag jou aan mijn zij
je werd steeds harder
en deed me steeds meer pijn
ik werd steeds meer eenzaam
wilde niet meer op deze wereld zijn
wilde ons opgeven
en je eindelijk laten gaan
maar dan keek je weer zo uit je ogen
begon ik weer van voor af aan
na 4 jaar voelde je weinig meer
maar je gebruikte me nog wel
deed alsof alles goed kon komen
en speelde een vuil spel
en toen las ik die mails
over jou en je nieuwe vriendin
ik had dan wel zo hard gevochten
maar je ging vreemd dus het had geen zin
je brak mijn hart
het spatte uit elkaar
ik kon beginnen met lijmen
vond ik nou alle stukjes maar
ik wil je zeggen
dat ik wel zonder je wil
maar diep van binnen
maakt me dat heel erg stil