Ochtend dauw
Ochtend dauw
Vragend denk ik na
over dingen die niet meer zijn,
maar zijn vergaan.
Toch houd ik vast
aan dat ene moment.
In jou ogen kijken.
In jou ogen zag ik de wereld.
Verschrikkelijk.
Vreselijk.
Verachtelijk.
Mooi.
Ik dacht dat ik jou gedachte zag,
maar het was jou.
Hart.
Horizon.
Honing.
Zout.
Ik proef jou bijsmaak.
en je nasmaak.
Het proeft naar een vergetelijke tijden.
Op een zondagnacht.
Die nacht dat ik in jou ogen keek,
sliep ik een droom
en ontwaakte ik in een nachtmerrie.
De volgend ochtend was jij niet meer.
Je was ochtend dauw.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Jelly Marcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||