hier leeft de geur
‘t gezicht verzonken in roes bedekt
van warme huid, haar lijf, mijn oog
bijna dauwdruppelend gelijk een traan, dwalend
over ‘t lichaam
aan hemel trekken dromen van wolken voorbij
als keken zij naar ‘t kind in mij
ik echter lief je: jouw zachte heupen
spitse tong en stofbedekte littekens
de nacht ontvangt mij, weer, en zo
houd ik de maan, houd je rond en rozig blauw
in wanden van mijn kamer
– hier leeft de geur, tijdloos nog geplakt
in ogen, mond
wil 'k duiken.
sunset 28-07-2009
Reacties op dit gedicht
| David Matser: | Woensdag, juli 29, 2009 03:18 |
| Erg mooi, deze! groetjes, Dave |
|
| 88: | Dinsdag, juli 28, 2009 11:48 |
| deze is helemaal perfect,het beeld welke je schept staat als oeen huis, zo ook de emotie, zo moet poezie zijn, graag gelezen, groetje 88 |
|
| Oorlam: | Dinsdag, juli 28, 2009 11:42 |
| :) mooi sunset | |
| miertje Anastacia: | Dinsdag, juli 28, 2009 09:23 |
| heel mooi liefs miertje | |
| ©jade: | Dinsdag, juli 28, 2009 09:03 |
| heel mooi:P kusknufff jade | |
| trucker klaas: | Dinsdag, juli 28, 2009 08:14 |
| o mooi kan het bijna ruiken groet ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||