ooghoogte
die de taal
van de mensen
spreekt en verstaat
weet wat in mensen leeft
schragende gevoelens
vertwijfelde vragen
waarbij toen en nu vervagen
de mens alleen nog kan klagen
een woord van troost spreekt
praten op ooghoogte
luisteren op ooghoogte
aanraken, geraakt worden
die hem die hem altijd aansprak
voerde naar de tuin met goede
grond onder wuivende bomen
28JUL2009 2055
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wileo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||