het ruisen van de zee
het waaien van de wind
de regen op je gezicht
weerlicht aan de horizon
dat is schoon, zo rijn zo puur
streling van diegene waarnaar je verlangt
het gekwetter van de vogels bezig met hun nest
de vlinder op de bloem die zoekt naar zijn eten
onweer aan de horizon die plaats maakt voor de zon
dat is schoon, zo rijn zo puur
dat zijn de dingen waar ik van geniet
dat zijn de dingen waar ik voor leef
dat zijn de dingen die je zo vaak ziet
maar waar ik toch het meeste om geef
maar mijn hart en hersens zijn te verrot
ze vangen de geuren, kleuren en strelingen niet meer op
ik voel ze wel maar dringen niet meer tot me door
ik begrijp ze niet meer ik begrijp mezelf niet meer
het enige wat ik nog begrijp is het woord zelfmoord
hoe hard ik het ook uit mijn hersens wil persen
het is het enige waar ik nog bij stil sta te lang zelfs
het enige wat nog tot me doordringt
het enige wat me nog bereikt
ik wil weer worden zoals ik vroeger was
en genieten van het leven
want het leven is schoon, zo puur zo rijn
zo schoon met haar natuurlijke pracht
zo puur met haar onwetende kind
zo rijn van kwaad als je de goede weg inslaat
Ik sloeg de verkeerde in en kon niet meer terug
ik deed 1 misstap en mijn leven werd zwaarder dan ooit
maar ik weet zeker dat alle verkeerde paden weer op een goede uitkomen als je jezelf en de situatie maar veranderd
en dat doe ik want ik wil die streling weer kunnen voelen
voegels horen kwetteren
en de zon weer zien schijnen..