Ik spiegelde vertrouwen
Ik spiegelde vertrouwen
de lang vergane woorden
in de plooi van mijn gezicht
ik tuur ze in gedachten na
zoekend naar mijn evenwicht
uitspraken soms snel gesproken
vind mijzelf een hele vent
mensen vaak te kort gedaan
van de waarheid weggerend
leugenachtige waarheden verspreidend
ga ik verder door het leven
maar eens houd iemand mij de spiegel voor
kom dan mijzelf wel tegen
ik spiegelde vertrouwen
men keek tegen mij op
maar na een wankelend evenwicht
viel ik zo van de top
de lang vergane woorden
in de plooi van mijn gezicht
ik tuur ze in gedachten na
zoekend naar mijn evenwicht
uitspraken soms snel gesproken
vind mijzelf een hele vent
mensen vaak te kort gedaan
van de waarheid weggerend
leugenachtige waarheden verspreidend
ga ik verder door het leven
maar eens houd iemand mij de spiegel voor
kom dan mijzelf wel tegen
ik spiegelde vertrouwen
men keek tegen mij op
maar na een wankelend evenwicht
viel ik zo van de top
Reacties op dit gedicht
| Jacobius: | Maandag, augustus 03, 2009 13:51 |
| dank je kerima Het gaat gelukkig niet over mijzelf groeten Jacobius |
|
| kerima ellouise: | Zaterdag, augustus 01, 2009 12:01 |
| ik denk dat je jezelf al tegen gekomen bent...dapper om dan jezelf te willen ontmoeten... beschaamd vertrouwen ...vergt een hele lange weg om te herstellen liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacobius | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 01 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||