ik zit hier op de bank
voel me heel alleen
schrik van elke klank
dat zien mensen meteen

mijn gedachten zien ze niet
mijn angst onzichtbaar
ben als een eendje verstopt in het riet
bang voor elk gebaar

de angst overspoelt mij soms
niks is te vertrouwen
wat is dat nou voor kroms
dat ik niet weet hoe je een relatie op moet bouwen

mensen komen en gaan
niemand die blijft
gevoel van veiligheid weer van de baan
en er word gezegd je overdrijft

je hoeft niet bang te zijn voor iedereen
er zijn ook goede mensen
maar tegen mij waren ze gemeen
een beetje vertrouwen mag ik wensen

ik stoot iedereen af
zo gauw ze te dichtbij komen
ja ik weet het dat is laf
maar van toelaten kan ik enkel dromen


wilde dat ik ervoor open kon staan
kon praten over mijn gevoel
dat ik voor mijn toekomst kon gaan
dat mensen dan konden begrijpen wat ik bedoel