Eenzaam en toch niet alleen
Eenzaam en toch niet alleen
het staren was begonnen
de ijle ruimte in
het roze neeg naar vaal
de handpalmen naar boven
vraag naar begeleiding
hang naar liefde
hij leek zich te rekken
naar het nieuwe dat komt
groeiend in eenzaamheid
liefdevol omkaderd
dan werd het laken bijna plat
hij trok zich terug uit het leven
glimlachte met dode ogen
aanvaarde wat het einde was
een koude rilling trof ons lichaam
voor ons koude en tranen
voor hem de eeuwigheid
ela
het staren was begonnen
de ijle ruimte in
het roze neeg naar vaal
de handpalmen naar boven
vraag naar begeleiding
hang naar liefde
hij leek zich te rekken
naar het nieuwe dat komt
groeiend in eenzaamheid
liefdevol omkaderd
dan werd het laken bijna plat
hij trok zich terug uit het leven
glimlachte met dode ogen
aanvaarde wat het einde was
een koude rilling trof ons lichaam
voor ons koude en tranen
voor hem de eeuwigheid
ela
Reacties op dit gedicht
| Omni Allumini: | Zondag, augustus 02, 2009 12:23 |
| kus. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, augustus 02, 2009 12:22 |
| neigen is een sterk werkwoord dus neeg is goed mooi gedicht |
|
| lexx: | Zondag, augustus 02, 2009 07:53 |
| "voor hem de eeuwigheid" amen. het is wel ''neigde'' en niet ''neeg'' he? woei waai weg. |
|
| Stip: | Zondag, augustus 02, 2009 01:06 |
| droef gedicht ela goed neergezet stipje |
|
| Big Lady: | Zondag, augustus 02, 2009 00:52 |
| mooi geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||