10 keer afscheid
ik tel niet de sterren in het heelal
buig geen maanlicht, wacht nog even
blies uit de zonnewarmte die ik stal
supernova’s wil ik nog niet beleven
ik trek me niets aan van zwaartekracht
zoek niet naar de tiende planeet
aan rechte klimming schenk ik geen aandacht
ontdek nog niet die helderste komeet
de dampkring, op wiens genade wij leven mogen
laat toch die schitter aan het firnament
aanschouw de aurora, doe’t met gesloten ogen
striem vallende sterren, maar wacht het moment
ik wijs nog niet naar Polaris,
poolster’s hemels middelpunt
niet beseffen wat ik mis
ik verlang geen afscheid, nooit gekunt.
buig geen maanlicht, wacht nog even
blies uit de zonnewarmte die ik stal
supernova’s wil ik nog niet beleven
ik trek me niets aan van zwaartekracht
zoek niet naar de tiende planeet
aan rechte klimming schenk ik geen aandacht
ontdek nog niet die helderste komeet
de dampkring, op wiens genade wij leven mogen
laat toch die schitter aan het firnament
aanschouw de aurora, doe’t met gesloten ogen
striem vallende sterren, maar wacht het moment
ik wijs nog niet naar Polaris,
poolster’s hemels middelpunt
niet beseffen wat ik mis
ik verlang geen afscheid, nooit gekunt.
Reacties op dit gedicht
| Sequence: | Maandag, april 15, 2002 18:26 |
| We all hope for something different to happen....... Seq. |
|
| Hanneke Eirinn: | Maandag, april 15, 2002 00:18 |
| heel erg gevoelig Viv...en mooi... kuskus HE |
|
Over dit gedicht
| Auteur: viv | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 april 2002 | ||
| Thema's: | ||