woorden als kogels
woorden schiet men
ze vliegen als kogels
rechgt door het hart
laten sporen na
bijna onuitwisbaar
gegraveerd in het geheugen
tranen zo bitter en zuur
een teken van pijn en verdriet
wordt van één druppeltje
een hele plas water
waar men in kan verdrinken
woorden verkleren soms
de grijze lucht
die stilaan weer opklaard
door het spreken
met elkaar, zoudat
we straks weer stalen
Reacties op dit gedicht
| johandedichter: | Zaterdag, augustus 15, 2009 23:48 |
| pure poezie gr johan |
|
| Stip: | Donderdag, augustus 06, 2009 14:13 |
| goed geschreven tweety! stipje |
|
| 88: | Donderdag, augustus 06, 2009 14:10 |
| er net zoveel talen als er mensen zijn,probeer die maar eens onder de knie te krijgen.. goed gedicht, knuf 88 |
|
| karinvangelder: | Donderdag, augustus 06, 2009 12:08 |
| een knuffie als troost Tweety. liefs xx Karin | |
| _Lieverdje_: | Donderdag, augustus 06, 2009 10:09 |
| een troostknuffeltje van mij liefs |
|
| hiljaa: | Donderdag, augustus 06, 2009 09:43 |
| intens gedichtje knufleifs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tweetyke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||