Zij zwerven langs stegen en straten

 Ze zwerven langs stegen en straten

De pijn drijft hen

Ze voelen zich verlaten

Geen mens, die echt van hen hield

Dat  geeft zoveel verdriet

Weg van die pijn

Ze willen zich anders voelen en zijn

Die omgeving ontvluchten

Nergens aan denken en niet hoeven huilen en zuchten

Zich over geven aan het niets

Los maken van verdriet

Zwerven en zich zo verloren voelen

Ondergaan wat die dag dan geeft

Zo leven dat je die vrijheid beleeft

Zich  overgeven, aan die verlossing

Van oud en nieuw zeer

Alles vergeten en niet meer willen weten telkens weer

Dat verlangen is er om te ontsnappen

Aan dat  burgerlijk kleed, dat houdt hen gevangen

Ze kunnen alleen er zo naar verlangen

Als die pijn soms hevig is.

verdriet