was nog een kind
ik was pas 11 jaar
toen die klote tijd begon
en toen ik 16 was was je eindelijk klaar
ik snap nog steeds niet hoe je dat verzon
ik was een kind
wat kon ik doen
ik was nog blind
een vreselijke oen
ik vertrouwde je
zag je als een vader die ik niet had
maar jij verkrachte me
je hebt mijn naiviteit gejat
ik was een kind
wat was ik jong
ik was nog blind
toen jij me dwong
ik had je mijn geheimen verteld
jij gaf me troost
daarna kwam het geweld
werd door niemand meer getroost
ik was een kind
wat was ik nog klein
ik was nog blind
toen deed jij me pijn
het leek bij jou zo veilig
je accepteerde me zoals ik was
maar jij bleek schijnheilig
je gemene plan begreep ik later pas
ik was een kind
wat moest ik dan
ik was nog blind
wist niks van jou plan
Reacties op dit gedicht
| corlien3: | Dinsdag, oktober 20, 2009 17:12 |
| mooi en erg duidelijk. kan me er zelf ook goed in vinden heb het zelf ook meerdere jaren meegemaakt. sterkte xx | |
| reveetjuh: | Zondag, september 20, 2009 00:37 |
| :( sterkte! bij mij was begon het ook op mijn 11e..alleen minder lang. |
|
| Big Lady: | Vrijdag, augustus 07, 2009 13:09 |
| Zo behoorlijk heftig. Maar super mooi geschreven Knuffels |
|
| lady-broken: | Vrijdag, augustus 07, 2009 11:10 |
| o wat ben ik hier stil van.. mooi maar droevig geschreven p.s. wil je ook op mijn gedichten reageren? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lonely cry | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 07 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||