gedocumenteerd in een tijdperk,
sta ik hier wezenloos
het verschil uit te maken
tussen het niets zeggende
en het stil zwijgende.

straatlampen verlichten
de pijn in mijn ogen,
kasseien confisqueren
de schoenen van mijn voeten.

Het interesseert me mateloos
om een gehoor te geven aan 'de schreeuw'
het wereldberoemd schilderij
,
een complexe impulsieve stoornis
maakt zich van mij meester,
de lijnen !krachtig als ze zijn>

opgepompte aders
die zichzelf willen wegvreten,
als kleuren vormen aan nemen
de welke zich als lijn vinden
binnen de grenzen van het canvas,

bekijk de misperfectie,
de misperfectie ik en de misperfectie mij,
bekijk het met afschuw
en aanschouw de lelijkheid ervan,

waneer je beseft dat je ongegeneerd
in de ziel van een eerlijk mens
aan het kijken bent,

het is die toegeefelijkheid van fouten,
de aangeleerde hulpeloosheid
de massavernieteging van het ego,

het 'beter' zijn is een illusie,
om nog een hersenspinsel te ontrafelen,
de volgende generatie is in aantocht,
ook zij leven met de ' fatal flaw'