Muntstuk (verwerken)
Voeten gevoelig als het glas wat valt
als lopen op vloeibaar kaarsvet
die het eelt laat verschrompelen
elke aanraking met de aarde een hel
die vuurverlicht de bloemen verbranden
de geur van werk laat overheersen
je krijgt geen zelfvertrouwen in het leven
als je kleren elke dag gedragen worden
omdat je emotioneel gebonden bent
littekens in je hoofd benaderen je kluis
branden en snijden in je beschermde ziel
terwijl dit paradijs gewoon open is
je lijkt wel verliefd hoe je het verleden
een ereplaats in je leven hebt geschonken
onafgebroken ontleed tegen beter weten
als je de maan kunt grijpen met je handen
of de zon even in jezelf kunt plaatsen
zou het ontleden nog waardevol kunnen zijn
echter de lampionnen zijn in brand gevlogen
op de grond branden ze tot simpel as
geen wonder van een herstelde lampionnen
bewust kun je kijken naar zekerheden
zoals een muntstuk van twee euro in je hand
die is van jou zolang jij wil.
14-04-’02/22:35
Reacties op dit gedicht
| arie: | Maandag, april 15, 2002 23:25 |
| Verpakt in een goed verhaal is je boodschap heel duidelijk... liefs, Arie |
|
| Huting: | Maandag, april 15, 2002 07:11 |
| Wat een waarheid, zeg... Liefs, Doortje |
|
| Hanneke Eirinn: | Maandag, april 15, 2002 00:52 |
| ..de zekerheden halen je weer omhoog naar de realiteit... heel mooi Engel.. | |
| Sheena: | Maandag, april 15, 2002 00:41 |
| Weer zo eentje, die ik moet laten rusten en zachtjes overdenken op een rustig plekje van mijn geest .... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2002 | ||
| Thema's: | ||