Ik dacht dat het oké zou zijn
Dat we het achter ons konden laten
Totdat je besloot weg te gaan
Omdat dat beter zou zijn voor mij…
Toen werd alles koud, donker, en hard
Met maar één reden
Je had mijn hart verkruimeld
In vijftigduizend kleine scherven
Ze sneden in mijn vingers
Kleurden rood van mijn bloed
Dat op de ijskoude grond drupte
En me misselijk maakte
Door die geur ging mijn wereld draaien
En zakte ik weg in de leegte
Ik had geen kracht meer om boven te komen
Totdat ik je stem hoorde
Jij redde me van die bewusteloosheid
Gewoon omdat het zoveel voor me betekende
Dat je bezorgd om me was
Terwijl ik me enkel domweg aan een papierrand had gesneden…