we waren nog zo jong
We waren nog jong
en wisten niks van het leven
we werden verliefd
als een stel vlinders
na vijf jaar samen zijn
gingen we trouwen
wat ik van binnen niet wilde
ik gilde het uit
van binnen ging ik dood
maar goed de trouwdag kwam
de ruzie's namen toe
ik die ziek werd
ziekenhuis in en uit
maar niks vonden ze
nee, het was geestelijk
ik werd opgenomen
en werd steeds zieker
kreeg te horen
je bent een borderliner
na twee jaren getrouwd te zijn
wilde ik scheiden
en het gebeurde
nu, nu sta ik alleen
alleen in het leven
en vecht nog steeds
voor een beetje geluk
Reacties op dit gedicht
| Sifra.: | Maandag, augustus 10, 2009 17:08 |
sterkte. ook voor jou - nu even speciaal voor jou - schijnt de zon (f) |
|
| tinkelbel10: | Maandag, augustus 10, 2009 17:05 |
| :( heel veel sterkte... liefs Tina. |
|
| mucho: | Zondag, augustus 09, 2009 20:31 |
| laat het een les zijn goed naar van binnen luisteren tulpje dat het niet weer gebeurt en blijf jij maar vechten dan komt het wel! |
|
| arie: | Zondag, augustus 09, 2009 20:13 |
| De basis voor dit huwelijk was niet goed.. Jouw verleden staat jullie in de weg.. sterkte met het verwerken, arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 09 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||