geheime tranen

het gaat niet meer
ik probeer de strijd aan te gaan
ik probeer te blijven vechten
maar kan niet meer op mijn benen blijven staan

het gevecht was al bepaald
nog voordat het begon
want ik wist van te voren al
dat ik het allemaal niet meer kon

tranen zitten diep van binnen
te ver weg gestopt voor iedereen
snachts kunnen ze naar buiten komen
want juist dan ben ik alleen

mijn tranen zijn vergeten
verloren door mijn lach
ookal willen ze naar buiten
dat mag niet overdag

ik voel me gebroken
en heel erg alleen
maar niemand kan het zien
want overdag zijn mijn gevoelens van steen

zo ga ik door het leven
alleen snachts kunnen ze hun weg naar buiten banen
dan kan ik ze laten gaan
want dat zijn mijn geheime tranen

Geschreven door

*only-tears*

Reacties op dit gedicht

only-tears vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

entropy:	Zondag, augustus 09, 2009 15:30
Ik heb er ook een godgruwelijke hekel aan in het openbaar te huilen. Het zou eigenlijk moeten kunnen, niet? Veel sterkte.

Over dit gedicht