Je bent ineens weer terug in mijn leven,
wat eigenlijk niet de bedoeling is.
Ik zou je loslaten en verdergaan,
en toch kan ik niet ontkennen dat ik je mis.
Dat liet ik je ook weten,
en voor jou is het alsof er niks is gebeurd.
Maar ik kan het niet meer,
je hebt mijn hart verscheurd.
Toch hou ik van jou,
gewoon zoals je bent.
Ik weet dat het niet moet,
maar ik ben het zo gewend.
Misschien duurt het nog een paar maanden,
voordat ik je kan loslaten.
Jij zal het niet merken,
je hebt nooit iets in de gaten.
Dit is dan een afscheid,
dat had misschien wel eerder moeten zijn.
Dat is nooit eerder gebeurd,
en dat doet nu wel heel erg pijn.
Je zal altijd in mijn gedachten zijn,
en in m'n hart ben je al.
Het doet nu wel even pijn,
maar de herinneringen zullen blijven.