Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
watergolven
als golven zo kan verdriet zijn
alom omgeven door
verraderlijke grondzeeën
soms weten: ik kan zwemmen
totdat een golf je omver werpt
kracht voelen om verder te leven
voort te gaan in de mensenzee
dan slaat de stemming om
radeloze onmacht die
je naar nieuwe diepten trekt
zij die met je meelopen
op levenspaden naast je
zij zien wat zij willen zien
je kunt toch zwemmen
je redt je wel zonder reddingsboei
almaar groeiende golven
te lusteloos om te zwemmen
hoofd niet boven houden
zo gevaarlijk is verdriet
als niemand op je let
09AUG2009 2050
Reacties op dit gedicht
wileo vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
wileo
Gecontroleerd door:
Marina
Gepubliceerd op:
10 augustus 2009
Thema's:
[Bewondering]
[Delen]
[Verdriet]