Dubbele moraal
Pronken en lonken,
de eeuwige zonde
ter bescherming tegen
het lavement van bedrog:
weggespoelde eigenwaarde
in een bodemloze trog;
fermenterend venijn
drogeert het valse zwijn
dat gulzig smakkend
de rotzooi vreet.
Angst voor eigen wapens
in vertrouwde handen
duwt verstand opzij;
gereflecteerde zonde
die verwijten krijgt
-of zelfs klappen deelt
als kaarten van de rede
machteloos zijn uitgespeeld-
verstart het hart compleet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: scientist | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||