eenzaam in nachten
op de rand van de nacht hoor je soms klagen
de slinger van tijd laat zijn willekeur gaan
het gekke gelach verstuift tussen vragen
en ergens blijft er een leugen bestaan
het knarsen van balken, het knisperen van laden
een helder gewaad zwaait zijn bijl over jou
in ’t wegglijdend licht versmelten façaden
de dag is gestorven en dat stemt niet blij
op de rand van de nacht hoor je angstig gebons
en soms uit de lakens een eenzaam geween
versijpelt de waarheid in platgedrukt dons
verarmen je tranen en ben je alleen.
sunset 11-08-2009
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Dinsdag, augustus 11, 2009 11:33 |
| Sterk en herkenbaar verwoord, mede dankzij de rijm ;) Liefs, Ludy |
|
| esteban.: | Dinsdag, augustus 11, 2009 11:14 |
| Ja, deze is best wel mooi geschreven, best wel... liefs esteban |
|
| henk jans: | Dinsdag, augustus 11, 2009 10:20 |
| intens mooi geschreven. Groeten Henk |
|
| Pomski: | Dinsdag, augustus 11, 2009 10:17 |
| Heel voelbaar geschreven, graag gelezen. Liefs, Poms |
|
| Anastacia: | Dinsdag, augustus 11, 2009 09:37 |
| mooi geschreven fijne dag groetjes | |
| Annemieke van der Ven: | Dinsdag, augustus 11, 2009 08:35 |
| Bijzonder treffend schrijven Ingo... liefs... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||