onzichtbaar in mijn kielzog...

Ik hoor jouw muziek op de achtergrond
ik voel jouw aanwezigheid hier nog
ik ga verder met mijn leven
met jou onzichtbaar in mijn kielzog

jouw voorwerpen die hier nog rondslingeren
de foto's van ons in betere tijden
ik gun jou je vrijheid wel
maar in stilte blijf ik lijden

Alles hier ademt jou
ik proef nog steeds je laatste zoen
en vraag me constant af
of ik hier iets aan had kunnen doen

Maar ik besef dat jij moest gaan
al voel ik mij nu zo verlaten
de tijd zal wel helen
ik moet je langzaam loslaten...

Geschreven door

soulsister

Reacties op dit gedicht

soulsister vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

wytske:	Dinsdag, augustus 11, 2009 20:19
ja, het is droevig maar mooi op papier gezet

Anastacia:	Dinsdag, augustus 11, 2009 10:35
sterkte er mee mooi geschreven groetjes

Big Lady:	Dinsdag, augustus 11, 2009 10:11
heel droevig maar wel mooi geschreven

Over dit gedicht

Auteur: soulsister
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 11 augustus 2009
Thema's: [JIJ]