Borderliner
Ze was als een wolk zo zacht
van binnen vurig als een draak
die ongetemd naar buiten rende
zomaar plotseling onverwacht
vroeger toen we samen speelden
verdrong ik ruzie met een lach
en een traan die zich vergeten wilde
aan het toppunt van de dag
nu veel later zie ik in je
mooie ogen echte pijn, en
kan mijn gedachten niet bedwingen
hoe die tijd voor jou moest zijn
Reacties op dit gedicht
| eva cassidy: | Vrijdag, januari 15, 2010 12:00 |
| schitterend! | |
| Hans Winter: | Woensdag, augustus 12, 2009 19:41 |
| haar schoonheid voeden met je mooiste gevoel, aan die draak meegeven maar toch met je veerkracht weerstaan zonder ten onder te gaan, zou zij dan niet in je blijven tot je neigen. mooie tekst om haar te laten lezen, hans |
|
| trucker klaas: | Woensdag, augustus 12, 2009 19:22 |
| besef doet begrip leiden hier fraai verwoord groet ,klaas |
|
| Hy@cint: | Woensdag, augustus 12, 2009 16:13 |
| Ja, betrokkenheid begint bij begrip en het gedicht bulkt dan ook van dit begrip! Diep rakend en knap neergezet. |
|
| Omni Allumini: | Woensdag, augustus 12, 2009 13:23 |
| :( deze komt wel hard binnen.. | |
| Stip: | Woensdag, augustus 12, 2009 13:19 |
| mooi gedicht! stipje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: emil snijer | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||