mijn klarinet
~~~~~~~~~~~~
slank lichaam
keurig rechtop
trots en statig
goed opgevoed
betoverende klanken
uit een glanzende mond
van puur zilver
volmaakt rond
benodigdheden
altijd aanwezig
krachtige tonen
vormen een verhaal
en ik
ik merk niet wat er gebeurt
met mijn visie op het instrument
mijn handen op de kleppen
de tonen vliegen als vanzelf
door mijn ademtocht gestuurd
het laatste geluid sterft weg
alsof er nooit iets is gebeurd
~~~~~~~~~~~~
wat ik ondervond,
is dat de tijd stilstond
Reacties op dit gedicht
| Spiegelbeeldje: | Maandag, april 15, 2002 16:06 |
| voor degenen die het willen weten, ik wàs Soofje... en nu niet meer... (ik heb alleen m'n naam veranderd voor de rest ben ik hetzelfde...) liefs spiegelbeeldje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Peace | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2002 | ||
| Thema's: | ||