Afgezonderd
Hij huilt, maar lacht toch,
zijn ware ik verbergt hij
troost kan hij niet vinden
niemand die ziet
de werkelijkheid, het verdriet
Hij denkt, alleen
maar al verdrinkend
in stromend water
werd zijn lichaam
door zijn geest verlaten
Drijf dus mee
naar dat ultieme bestaan
je bent nooit alleen
deze waarheid aan het licht
geeft alleen meer zicht
Alle levensdaden zijn heilig
ook spontane liefde met de zon
wat elk verschil laat smelten
tot in eenheid kan laten gaan
dat kan, met de volheid van de maan
zijn ware ik verbergt hij
troost kan hij niet vinden
niemand die ziet
de werkelijkheid, het verdriet
Hij denkt, alleen
maar al verdrinkend
in stromend water
werd zijn lichaam
door zijn geest verlaten
Drijf dus mee
naar dat ultieme bestaan
je bent nooit alleen
deze waarheid aan het licht
geeft alleen meer zicht
Alle levensdaden zijn heilig
ook spontane liefde met de zon
wat elk verschil laat smelten
tot in eenheid kan laten gaan
dat kan, met de volheid van de maan
Reacties op dit gedicht
| Anastacia: | Woensdag, augustus 19, 2009 21:26 |
| mooi verwoord carolien hele fijne avond liefs xxx anastacia | |
Over dit gedicht
| Auteur: Wieca | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||