Het Dal.
Het dal.
Vredig dal omringd door bergen
verzamelplek van wat is neergedaald
’t vervuilde eens omlaag gekomen
waar de hoge de lage staat bepaalt.
Toch heeft de mens daar in de diepte
’t verstotene tot vrucht gebracht.
Afhank’lijk van de stroom van boven
is ’t omgezet in levenskracht.
Daar waar men ploetert in de marge
ontstaat samenwerkend geluk
waarin de een de ander bijstaat
in tijden van extreme druk.
Heerst er de blijheid van het delen
tevredenheid bij net genoeg
rust men tevree in d’avonduren
uit van het dagelijks gezwoeg.
Is er de weet en de beleving
van waarden die zijn ingebouwd.
Begrip rond een tevreden leven
waar d’een de ander nog vertrouwt.
th.
Reacties op dit gedicht
| ela: | Donderdag, augustus 20, 2009 12:31 |
| Je verdient een pluim voor deze sage. ela |
|
| hiljaa: | Donderdag, augustus 20, 2009 12:27 |
| knap geschreven knufleifs--hiljaa-- |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, augustus 20, 2009 10:31 |
| Wat een prachtige woorden gebruik je hier Teun om al dit moois aan ons kenbaar te maken, heel leerzaam ook nog. Mooie dag met lieve groeten, Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: teun hoek |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||