bij onweer
onrustig ging de nacht voorbij
dan duren de uren te lang
onweer wat onrustig voelt
maakte angstig en zo bang
krijg je dit bij je geboorte mee
gaat dit door van ouder tot kind ?
ik vecht ertegen maar het blijft
ook als ik het kinderachtig vind
nuchter genoeg besef ik goed
dat je geen klap ontlopen kan
het mooie ervan verloren gaat
laat staan het genieten hiervan
ontdekken hoe zoiets ontstaat
is mij als kind wellicht ontgaan
onrust die je niet bedwingen kan
’t geheim is in zee meegegaan
onder de kust verging zijn schip
een groot gezin wat achter bleef
bizar als je dit zo laat ontdekt
en nu als een volwassene beleef
Karin
dit was mijn opa
Reacties op dit gedicht
| Big Lady: | Vrijdag, augustus 21, 2009 13:03 |
| een prachtig gedicht Knuffels en een zonnige dag gewenst |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, augustus 21, 2009 10:57 |
| dank je Anneke. weet je wat zo mooi is aan dit verhaal ? tegen mijn kinderen zei ikheel beheerst .. lieverds de engeltjes zijn aan het vechten ! gelukkig hebben zij deze angst niet voor onweer . ook nam mijn man mij in bescherming meis .. dat scheelt een heleboel lieve groet Anneke xx kus Karin |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 21, 2009 10:44 |
| Onweer vind ik ook wel eng hoor Karin, de prachtige dubbele regenboog van gisterenavond maakte alles goed. Je gedicht maakt indruk op me, ik wens je veel liefs met knuffels Anneke |
|
| hiljaa: | Vrijdag, augustus 21, 2009 10:15 |
| intens is het zeker knufliefs--hiljaa-- |
|
| The Cool: | Vrijdag, augustus 21, 2009 10:05 |
| ;) | |
| Anastacia: | Vrijdag, augustus 21, 2009 09:58 |
| mooi en ontroerend gedicht liefs xxx Anastacia dikke knuffel | |
Over dit gedicht
| Auteur: karinvangelder |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||