onmogelijke opgave
Onmogelijke opgave
Zo vaak geprobeerd om jouw los te laten
Ik weet het moet, het kan zo niet verder.
De laatste maanden, je weinig gesproken,
haast geen contact, ben je druk met je werk?
Of ben je geschrokken van wat ik heb geschreven?
Zo vaak geprobeerd om jouw los te laten
Je niet meer spreken, het heeft toch geen zin.
Dan zo ineens ben je zomaar weer aanwezig,
En oh dat gevoel, nee het is niet verdwenen.
Diep van binnen mis ik je elke dag.
Zo vaak geprobeerd om jouw los te laten.
Voor mijn rust zeer zeker veel beter.
Toch steeds de stille hoop je gauw weer te zien,
Al is het maar even, kort gesprek en een knuffel geven.
Om dan zoals al zolang weer normaal verder te leven.
Zo vaak geprobeerd om jouw los te laten.
Het heeft toch geen enkele zin dat weer te proberen,
vergeten zal ik je nooit.
En hoe jij mij ziet? Wie zal het zeggen, Ik heb geen idee.
Zo draag ik jouw en mijn gevoelens voor altijd mee.
Want jouw los te laten is een onmogelijke opgave!!
Zo vaak geprobeerd om jouw los te laten
Ik weet het moet, het kan zo niet verder.
De laatste maanden, je weinig gesproken,
haast geen contact, ben je druk met je werk?
Of ben je geschrokken van wat ik heb geschreven?
Zo vaak geprobeerd om jouw los te laten
Je niet meer spreken, het heeft toch geen zin.
Dan zo ineens ben je zomaar weer aanwezig,
En oh dat gevoel, nee het is niet verdwenen.
Diep van binnen mis ik je elke dag.
Zo vaak geprobeerd om jouw los te laten.
Voor mijn rust zeer zeker veel beter.
Toch steeds de stille hoop je gauw weer te zien,
Al is het maar even, kort gesprek en een knuffel geven.
Om dan zoals al zolang weer normaal verder te leven.
Zo vaak geprobeerd om jouw los te laten.
Het heeft toch geen enkele zin dat weer te proberen,
vergeten zal ik je nooit.
En hoe jij mij ziet? Wie zal het zeggen, Ik heb geen idee.
Zo draag ik jouw en mijn gevoelens voor altijd mee.
Want jouw los te laten is een onmogelijke opgave!!
Reacties op dit gedicht
| *dark__eyes*: | Woensdag, september 30, 2009 18:54 |
| Je schrijft zeer mooi. Deze is heel herkenbaar voor mij. Alsof het over mij is geschreven echt heel bijzonder. Knufff |
|
| Ludy: | Vrijdag, augustus 21, 2009 21:16 |
| Zolang je aan een korst blijft krabben, heelt de wonde niet. Zo gaat dat ook met liefdesverdriet en ik spreek uit (recente) ervaring. Probeer te werken aan je eigenwaarde los van de ander, daar is iedereen bij gebaat en jij weet in een (nieuwe) relatie beter waar je staat. Liefs, Ludy |
|
| Anastacia: | Vrijdag, augustus 21, 2009 15:56 |
| sterkte hier mee blijf positief in het leven staan ook al valt het niet mee mooi geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: rubiana | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||