Wat doe ik
wat doe ik in dit godvergeten paradijs
waar luchten blauw en zon te merken zijn
woorden opzuig, maar de zin ervan ontgaat
gedachten in een dal verdwijnen
en mijn eigen ik er sterven laat
wat doe ik met mijn menselijk vermogen
waar al ‘t menselijke lijkt te verzanden
waar blijvend de Liefde handen reikt
blijft mijn ziel de pijn voelen
en een hart verloren lijkt te stranden
wat doe ik met mijn leven dat bewust
dan weer onnadenkend binnenlaat
in staat zichzelf te bevrijden in gevang
is ze soms dolend met opgesloten angst
bevend bezig van pijn voor ondergang
wat doe ik aan alle waterkanten
waar vroegere stromen stille opleving gaf
nu het tegendraadse in mij op voel komen
van wat ik vraag, van wat mij is ontnomen
willem
verhavert: | Maandag, augustus 24, 2009 20:47 |
stilletjes van je schrijven willem mooie avond |
|
hiljaa: | Maandag, augustus 24, 2009 15:53 |
weerspannig mischien......!;) tja recalitrant is ook goed maar tegendraads begrijpt iedereen.... ge ramt er weer goed op los hé knufleifs--hiljaa-- |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, augustus 24, 2009 09:40 |
ja dit is klasse om weer te lezen groetjes janny |
|
Hilly N: | Zondag, augustus 23, 2009 23:57 |
Ben er stil van lieve Willem. En dat tegendraadse dat heb ik ook wel eens. Je bent een mooi mens, dat wil ik nog even zeggen Lieve groet voor jullie Hilly |
|
nana: | Zondag, augustus 23, 2009 23:37 |
prachtig! herkenbaar ook ;) liefs nana |
|
kerima ellouise: | Zondag, augustus 23, 2009 23:31 |
:-) wat doe ik ...vraag je...ja potdikke Willempje...me zomaar aan de deur zetten :d ;-) lieve liefs kerima ellouise |
|
kerima ellouise: | Zondag, augustus 23, 2009 21:57 |
een goed mens is hij die zulke vragen kan stellen...ook al komen tegendraadse gevoelens, gedachten, daden....angsten...verdriet en de oh zo machtige pijn...zonder zouden we ook nooit geluk kunnen ervaren stilmakend mooi gedicht Willem... liefs kerima ellouise |
|
Hieronymus: | Zondag, augustus 23, 2009 19:06 |
Graag komen lezen Willem. Bewondering! Beste groet Ronny |
|
Ludy: | Zondag, augustus 23, 2009 15:01 |
Als vrees voor verlies en verdriet je beklemt, onderken en je de geluksmomenten niet en kun je er niet van genieten. Weggestopt verdriet wreekt zich op enig moment. Lucht je hart! Invoelbaar geschreven en met herkenning gelezen. Liefs, Ludy |
|
Dwaallicht66: | Zondag, augustus 23, 2009 14:56 |
Zucht Willem, wat een beklijvend mooi gedicht! Liefs Dina |
|
trucker klaas: | Zondag, augustus 23, 2009 12:59 |
op alle vragen is een antwoord te geven wat te doen is het te doorleven ... groet ,klaas |
|
mucho: | Zondag, augustus 23, 2009 12:49 |
ik weet niet wat jij doet maar ik ga pootje baden in een kabbelend beekje:) |
|
Anastacia: | Zondag, augustus 23, 2009 12:18 |
goedemiddag willen stil van dit schrijven heel veel sterkte liefs xxx | |
lommert: | Zondag, augustus 23, 2009 12:14 |
is recalcitrant een beter woord;)? | |
Omni Allumini: | Zondag, augustus 23, 2009 12:08 |
prachtig!! tegendraadse mensen moet ik trouwens niets van hebben :) bah xx | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 23 augustus 2009 | ||
Thema's: |