Unne sieleruste
icke bluuie effe op,
gelieck oewe sieje,
as die skemering falt
dun daeg is dan bestreeje
ende draoge miene
swaore haande meeje
naor die fraogende nagte
moei van slegts
eene etmaol geleeje
ut flacke ontwaockt
as allengs ut ligt
sich ieler verspriede
telle skraope sich
sulcks bie elckaore,
leefe betaest ut geniete
urstes in die afont
bestaoi icke weere
vor unne korte duere
so is ut gewon
waj icke meene as
unne geruste sielefuere
(iegene taole)
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Dinsdag, augustus 25, 2009 08:28 |
| Ook mooi deze in je eigen taal. Het zegt precies wat ge bedoeld! Hilly |
|
| Omni Allumini: | Dinsdag, augustus 25, 2009 02:48 |
| het grunniger diets (zoiets) | |
| Innerchild: | Dinsdag, augustus 25, 2009 02:45 |
| Is dit een eigen taaltje ? ''k Vind het anders wel leuk ... en ''t is nog verstaanbaar voor dit Belgje bovendien ! :-) |
|
| M-Rose: | Maandag, augustus 24, 2009 22:31 |
| my on ti scriptis way''ohna free-soul & spirit |
|
| M-Rose: | Maandag, augustus 24, 2009 20:06 |
| een écht mirakel wonderbaar graag gelezen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt zu schlamm |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 24 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||